Tras a caída do Imperio Romano, o tráfico comercial no Mar Mediterráneo diminúe, pasando a ser as únicas riquezas luras e abadexos. Nesta situación, naturalmente, desaparecen os piratas.
Porén, no Mar do Norte, mar de augas frías que baña as costas de Francia e Inglaterra, irrompen de súpeto os vikingos (=homes da baía). Trátase de noruegueses e daneses que, debido a loitas internas da aristocracia dos seus países, se ven obrigados a buscar novos territorios e, consecuentemente, botíns. Atacan as costas de Inglaterra, Irlanda, illas do Mar do Norte e Francia, desde finais do século VIII ata principios do XI. Os seus barcos (drakkar) son pequenos, de non máis de 20 metros, e estan rematados en puntas por ambos extremos. Aínda que contan cunha vela, normalmente son impulsados pola forza de dúas ringleiras de remeiros, capaces, dado o escaso peso destes navíos, de transportalos sobre os seus ombros sempre que a situación o requerise.
A partir de mediados do s. IX os ataques, saqueos e secuestros deixan paso a loitas máis organizadas, tendentes a conseguir asentamentos nas illas (os noruegueses) e no continente e Inglaterra (os daneses)
Como despedida preséntovos aos vikingos máis famosos:
O danés RAGNAR, que diezmou as forzas francesas xunto ao río Sena.
O noruegués ERIK O ROXO, que colonizou Groenlandia.
O islandés LEIF ERIKSSON O AFORTUNADO, fillo de ERIK, autor do primeiro asentamento europeo en América do Norte, 500 anos antes que Colón.
CANUTO O GRANDE, rei de Dinamarca, que someteu todo o Leste de Inglaterra.,
HARALD HAARDRADE O DESPIADADO, considerado o último vikingo.
Sem comentários:
Enviar um comentário