NOME PARA O CLUB

Xa sabedes que andamos buscando un novo nome para este club de lectura de 1º e 2º de ESO, pois o de o trasno na rede quedou para os de 3º e 4º.
Os nomes que baraxamos o curso pasado foron estes:

-o recuncho da curuxa
-o niño do moucho
-contos de xuño e xaneiro
-a fiestra baldeira
-corsarios da imaxinación
-o noso Aleph

Podedes comezar a votar cál vos gusta máis. Deixade o voso voto debaixo desta entrada, en comentarios.
Quedamos o próximo luns 29 de novembro ás 12.10:
1- comentaremos o libro de Emily
2-elixiremos o nome.

EMILY THE STRANGE

O personaxe de Emily the Strange naceu a finais do século pasado como un logotipo comercial. Obra de Rob Reger, a imaxe foi usada para unha liña de roupa e complementos da firma Cosmic Debris. Axiña o personaxe gañou gran carisma e personalidade propia, sendo usado en pegatinas promocionais e camisetas e converténdose en todo un icono cultural californiano. Despois deu o inevitable salto ao mundo do cómic, no que gañou gran forza, e agora estase preparando xa a película, prevista para o 2013.

Esta é a opinión de tres alumnas de 2º de ESO que acaban de ler as súas aventuras.

Emily é unha nena que terá que sobrevivir nun mundo novo para ela. Só usa tres cores: o vermello, o branco e o negro, e sempre vai acompañada polos seus catro gatos negros, Sabbath, Nee-Chee, Miles e Mystery. É inconformista, diferente e independente, e inxéctase doses de perda de memoria (AMNESIA).
O libro de Emily The Strange é un relato cheo de misterio e intriga, no que o propio libro é o diario de Emily, a nosa protagonista-tijereta.

Lucía, Andrea e Daniela de 2º de ESO

QUINTO POEMA

Pedíades un poema de ROSALÍA e aqui volo deixo. Espero que vos guste. Se queredes escoitalo musicado por Carlos Núñez, premede AQUI.

ALBORADA


Vaite, noi-
te,—vai fuxin-
do.—Vente auro-
ra,—vente abrin-
do,—co teu ros-
tro,—que, sorrin-
do,—¡¡¡a sombra espanta!!!

¡Canta,
paxariño, can-
ta—de ponliña en pon-
la,—que o sol se levan-
ta—polo monte ver-
de,—polo verde mon-
te,—alegrando as her-
bas,—alegrando as fon-
tes!...

¡Canta, paxariño alegre,
canta!
¡Canta porque o millo medre,
canta!
Canta porque a luz te escoite,
canta!
Canta que fuxeu a noite.

Noite escura
logo ven
e moito dura
co seu manto
de tristura.
Con meigallos
e temores,
agoreira
de dolores,
agarimo
de pesares,
cubridora
en todo mal.
¡Sal...!

Que a auroriña
o ceu colora
cuns arbores
que namora,
cun sembrante
de ouro e prata
teñidiño
de escalrata.
Cuns vestidos
de diamante
que lle borda
o sol amante
antre as ondas
de cristal.

¡Sal...!
señora en todo mal,
que o sol
xa brila
nas cunchiñas do areal;
que a luz
do día
viste a terra de alegría;
que o sol
derrete con amor a escarcha fría.